Ο Sir Arthur Conan Doyle (22 Μαΐου 1859 - 7 Ιουλίου 1930), ήταν ένας Βρετανός συγγραφέας γνωστός για τη μυθιστοριογραφική του δουλειά που έγινε γνωστός μέσω των ιστοριών του χαρακτήρα του Sherlock Holmes. Ο Doyle είχε μακροχρόνιο ενδιαφέρον για μυστικιστικά ζητήματα όπως τη μετα θάνατο ζωή, το μεταφυσικό, τις ψυχοκινητικές ικανότητες και την τηλεπάθεια. Τα Χριστούγεννα του 1920, το “The Strand Magazine” του ανάθεσε να γράψει ένα άρθρο για νεράϊδες και τι καλύτερο από τις φωτογραφίες που είχε ο Gardner και αφορούσαν τις νεράϊδες του Cottingley (περιοχή της Αγγλίας).
Οι νεράϊδες του Cottingley
Ο Doyle ζήτησε την άδεια από τις Elsie Wright (1901-88) και Frances Griffiths (1907-86) για να χρησιμοποιήσει τις φωτογραφίες και να γράψει την ιστορία τους. Σε αυτό παρουσίαζε ενθουσιασμένος τις 5 φωτογραφίες που του έστειλαν και ανέλυε θεωρίες για την ύπαρξη πνευμάτων και νεραιδών ελπίζοντας πως μέσω αυτής της δημοσίευσης θα έδινε ώθηση στην προώθηση του πνευματισμού. Αρχικά, έστειλε τις φωτογραφίες με τα αρνητικά τους στον Harold Snelling, επαγγελματία φωτογράφο. Η γνώμη του ήταν πως τα αρνητικά ήταν γνήσια και χωρίς κανένα ίχνος οποιασδήποτε επεξεργασίας”. Στη συνέχεια, ζήτησε και μια δεύτερη γνώμη και έστειλε τα αρνητικά στην KODAK. Παρόλο που συμφώνησαν με τον Snelling, συμπέραναν πως καλό θα ήταν να μην είναι απόλυτοι, γι'αυτό και δεν πιστοποίησαν την γνησιότητά τους. Ο Doyle, υπερβολικά αισιόδοξος για τα ευρύματα, παρόλη την παρότρυνση να αποφύγει την δημοσίευσή τους, τελικά δημοσίευσε το άρθρο.
Ο Doyle ήλπιζε ότι οι φωτογραφίες θα έπειθαν το κοινό για την ύπαρξη των νεραϊδών και θα προετοίμαζε το έδαφος για την αποδοχή και άλλων φαινομένων. Παρόλα αυτά όμως, η δημοσίευση του άρθρου δημιούργησε ανάμικτα συναισθήματα στο κοινό, με διφορούμενες απόψεις σχετικά με την γνησιότητα τους.
Μετέπειτα έρευνες - Παραδοχή
Το ενδιαφέρον για τις νεράϊδες με τα χρόνια καταλάγιασε και οι Elsie και Frances παντρευύτηκαν και έζησαν στο εξωτερικό. Πολλές εφημερίδες και τηλεοπτικοί σταθμοί προσπάθησαν να αποσπάσουν την αλήθεια ή έστω αυτό που ίδιοι θεωρούσαν αλήθεια και σε κάθε συνέντευξη έπαιρναν αόριστες απαντήσεις. Η ομολογία όμως δεν άργησε να έρθει και μόλις το 1983, σχεδόν 63 χρόνια αργότερα, παραδέχτηκαν πως οι “νεράϊδες” δεν ήταν τίποτα άλλο παρά κομμένες εικόνες από το βιβλίο “Princess Mary's Gift Book” με δικαιολογία πως ντρέπονταν να παραδεχτούν πως είπαν ψέματα στον Doyle και πως δεν περίμεναν πως ο ίδιος θα τα πίστευε αλλά τα πίστεψε! Παρόλο που ομολόγησαν το ψέμα, οι δυο ξαδέρφες ισχυρίζονταν πως μόνο η πέμπτη φωτογραφία είναι αληθινή και πως δεν υπήρχε τίποτα στο γρασίδι όταν την τράβηξαν.
Επίλογος
Φάρσες και ψεύτικες εικόνες υπερφυσικών όντων πάντα θα δημιουργούνται. Το περίεργο είναι πως άνθρωποι με μεγάλη επιρροή, μπορούν να εξαπατηθούν και να διαδώσουν λανθασμένο μήνυμα στον κόσμο που θα θελήσει να τους πιστέψει λησμονώντας πως η απόδειξη εκτός του ότι πρέπει να είναι συμπαγής, πρέπει και η ποιότητά της να θεωρείται εξισου σημαντική.