Νομίζω ότι είναι ασφαλές να πούμε ότι η πνευματικότητα είναι πράγματι κάτι καλό. Το πρόβλημα είναι ότι μερικοί άνθρωποι μπορούν να εισέλθουν στο πνευματικό κόσμο με μία προκατειλημμένη και λανθασμένη αντίληψη ότι αυτό πρόκειται να είναι μία all-around θετική εμπειρία. Η πνευματικότητα δεν είναι ένα πράγμα και μπορεί να εκφραστεί με πολλούς τρόπους. Μερικοί θα βρουν φώτιση μέσα από τη δουλειά τους, άλλοι μέσω της θρησκείας, άλλοι μέσω πνευματικής πρακτικής, όπως ο διαλογισμός και η γιόγκα, άλλοι με τη χρήση των ψυχεδελικών και άλλοι απλά με το να εκφραστούν με έναν θετικό τρόπο μέσα από την ευγένεια, τη συμπόνια και την αγάπη. Δεν έχει σημασία πώς θα βρείτε το πνεύμα μέσα σας, δεν υπάρχει σωστός τρόπος για να γίνει αυτό. Τι είναι η πνευματικότητα; Η πνευματικότητα είναι μια πολύ παρεξηγημένη έννοια, κάποιοι θα πουν ότι ισοδυναμεί με τη θρησκεία και ενώ μπορεί να σχετίζονται δεν είναι αποκλειστικά θρησκευτικό πράγμα. Το πνεύμα είναι η ουσία ενός ατόμου, αυτό το απατηλό πράγμα μέσα μας που μας κάνει να συμπεριφερόμαστε φυσιολογικά με συγκεκριμένους τρόπους. Όταν το μυαλό είναι ήσυχο και όλα είναι ειρηνικά, το μόνο που έχει απομείνει είναι το πνεύμα Υπάρχουν 4 επίπεδα υγιούς πνευματικότητας, η σωματική, η συναισθηματική, η ψυχική και η πνευματική. Όλα εκτός του πνεύματος, εύκολα ορίζονται, είναι μετρήσιμα και εξηγήσιμα, η πνευματική πλευρά των πραγμάτων είναι λίγο πιο μυστικιστική και δύσκολο να εξηγήθεί σε μια σύντομη φράση. Αλλά εξακολουθεί να είναι κάτι το πραγματικό. Ένα πράγμα που θα είναι παρόν σε όλη τη πνευματική πρακτική είναι η συνείδηση. Η συνείδηση είναι δύσκολο να ορίστεί ως πνευματικότητα, επειδή και πάλι δεν είναι κάτι χειροπιαστό, αλλά για να κάνει τα πράγματα απλά, η συνείδηση σε ατομικό επίπεδο είναι η ευαισθητοποίηση μας από ένα αντικείμενο, ακόμη και αν αυτό το αντικείμνο δεν είναι ουσιαστικά τίποτα. Ένα από τα προβλήματα που μπορεί να προκύψουν ως αποτέλεσμα της επέκτασης της συνείδησης ή συνειδητοποίησης σας είναι ένα σκληρό χαστούκι γύρω από το πρόσωπο της πραγματικότητας. Είναι σχεδόν όπως στο Matrix, όταν ο Morpheus προσφέρει στον Neo το κόκκινο ή μπλε χάπι. Μόλις πάρετε το κόκκινο χάπι η πραγματικότητα μπορεί να είναι δύσκολο να κατανοηθεί και να γίνει αποδεκτή. Η πνευματική πρακτική και η επέκταση της συνείδησής, είναι σαν την αποδόμηση ταμπού και φραγμών που έχουν σιγά-σιγά συσκευαστελι σε όλη την παιδική ηλικία σας και την ενηλικίωση - μέσω της εκπαίδευσης, των προσδοκιών της κοινωνίας και της οικογένειας και των φίλων. Μόλις το εμπόδιο αυτό ξεπεραστεί, ανοίγουν διάπλατα οι πόρτες για όλα τα καλά που είναι εκεί, αλλά και για την πιο σκοτεινή πλευρά του κόσμου. Πρώτον, αν εξετάσουμε την συλλογική συνείδηση θα δείτε πολλές δυσαρμονίες μεταξύ των ανθρώπων. Καθώς περπατάτε στο δρόμο θα δείτε πόνο και αδικία και σε παγκόσμια κλίμακα, θα δείτετη τρομακτικότητ των διάφορων πολέμων για παράδειγμα και τα βάσανα. Αυτό δεν πρόκειται να πει δεν τα έχουμε δεικαι πιο πριν, αλλά μόλις επέλθει η αφύπνιση, τότε είναι δύσκολο να τα αγνοήσουμε. Το δεύτερο πράγμα είναι ατομική συνείδηση μας, όταν ενεργοποιηθεί αυτή η πνευματική συνειδητοποίηση είναι σαν τον καθρέφτη και ενώ θα μας βοηθήσει να δούμε το καλό στους εαυτούς μας και τους άλλους μπορεί επίσης να μας βοηθήσει να δούμε τα λάθη που κάνουμε. Η πνευματικότητα μας κάνει να αντιμετωπίσουμε τις αδυναμίες μας, ο πόνος που έχουν προκαλέσει και η αρνητικότητα που βρίσκεται μέσα μας. Μερικές φορές μπορεί να μας κάνει την ερώτηση ποιος είσαι και τι αντιπροσωπεύεις. Θα μας βοηθήσει επίσης να συνειδητοποιήσουμει τον πόνο που έχουμε κλειδωμένο μακριά και μερικές φορές αυτό μπορεί να είναι ένα πολύ μεγάλο φορτίο για να το κουβαλήσουμε μόνοι μας. Ένα από τα πράγματα που είναι κοινό με την εμπειρία είναι ένα αρχικό αίσθημα ευφορίας, όταν φτάσουμε σε ένα ορισμένο επίπεδο της πνευματικής ανάπτυξης και ενώ αυτό το συναίσθημα ευφορίας είναι μεγάλο μπορεί συχνά να μας φέρει αντιμέτωπους με μη ρεαλιστικές προσδοκίες για τον εαυτό μας και τους άλλους. Για κάποιους αυτό θα εκδηλωθεί σαν μια προσδοκία για τους άλλους οτι θα κατανοήσουν τη δική σας διαδικασία. Ενώ είναι καλό να έχουμε ανθρώπους γύρω μας που βρίσκονται σε παρόμοια πορεία, η όλη διαδικασία παραμένει μοναχικό, ένα άτομικό ταξίδι. Μια άλλη παρανόηση είναι ότι μια πνευματική αφύπνιση είναι ο τελικός στόχος, όταν στην πραγματικότητα αυτό είναι μόνο η αρχή, είναι λίγο σαν να αιχμαλωτίσει κάποιος ένα άγριο λιοντάρι και να περιμένει οτι αυτό θα να είναι πειθήνιο. Θα πρέπει να γαλουχήθει το πνεύμα μας και να συνεχίσουμε να κάνουμε ερωτήσεις. Μερικές φορές δεν θα αρέσουν οι απαντήσεις και άλλες φορές οι απαντήσεις δεν θα είναι πάντα σαφής, αλλά αν επιμείνουμε, θα βρούμε αυτό που ψάχνουμε. Παίρνοντας το δρόμο της πνευματικότητας μπορεί να είναι τόσο το πιο δύσκολο αλλά και ανταποδοτικό πράγμα που θα μπορούσαμε να κάνουμε στη ζωή μας και είναι σημαντικό να μην το συνδέουμε με την τρέχουσα κατάσταση μας, συνήθως θα διαπιστώσουμε ότι το παζλ συμπληρωθηκε καιτελικά τίποτα απο όσα έχουμε κάνει ποτέ ήταν άσκοπα. Ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε για να ελαχιστοποιήσουμε το άγχος και τη νευρικότητα, είναι να εμπιστεύομαστε τη διαδικασία και να ξέρωντας ότι αν συνεχίσουμε να κινείνούμαστει προς την κατεύθυνση των στόχων μας, το μόνο πράγμα που μπορεί να σταθεί στο δρόμο μας είναι ο χρόνος ή το γεγονός να παραιτηθούμε.
Όταν μπορούμε να διαχωρίσουμτο σκοτάδι που όλοι έχουμε, από το φως και να καταλάβουμε ότι και ται δύο είναι φυσιολογικλα και απαραίτητά θα κάνει το δρόμο λιγότερο δύσβατο. Διαφορετικές καταστάσεις του μυαλού εξυπηρετούν διαφορετικούς σκοπούς και όταν φτάσουμε στο σημείο να γνωρίζουμε τον δικό μας συναισθηματικό κύκλο και πώς μας επηρεάζει, τότε μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτές τις καταστάσεις για να λειτουργούμε στο μέγιστο των δυνατοτήτων μας.
Τελικά το να κάνει κάποιος μια συνειδητή προσπάθεια να αναπτυχθεί πνευματικά είναι η καλύτερη απόφαση που μπορεί να πάρει στη ζωή του. Η πνευματικότητα θα μας ενημερώσει για την αλήθεια, θετικά ή αρνητικά και όταν έρθει η στιγμή που θα μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτή την αλήθεια τότε η ανάπτυξη στη ζωή μας θα είναι αναπόφευκτη.