Ένιωθα την ανάγκη να γράψω το κείμενο που ακολουθεί, εδώ και πολύ καιρό, με αφορμή διάφορα δημοσιεύματα, κάποια θετικά και άλλα αρνητικά. Η κριτική είναι πάντα καλοδεχούμενη όταν είναι καλοπροαίρετη. Είναι όμως πάντα καλοπροαίρετη; Και αν όχι, τότε γιατί τέτοιο μίσος και αντιπάθεια στο θέμα του παραφυσικού; Στο χώρο της έρευνας του παραφυσικού στην Ελλάδα, κινούνται αρκετές ομάδες και ερευνητές. Κάποιοι είναι στα σπάργανα ακόμα και κάποιοι έχουν πολλά χρόνια ως ερευνητές, συγγραφείς, οι οποίοι και τρέφουν τον ες αει, αμέριστο σεβασμό μου για αυτό που κάνουν και για ότι έχουν προσφέρει στο χώρο του παραφυσικού και αφιλοκερδώς μάλιστα οι περισσότεροι,και αυτό πρέπει να το τονιστεί ιδιαίτερα. Γιατί κάποιος όμως να ασχοληθεί με την έρευνα του παραφυσικού; Γιατί o κανόνας θέλει τους ερευνητές να είναι ανήσυχα πνεύματα, να έχουν απορίες και υπαρξιακά ερωτήματα για τη ζωή και τον χώρο μέσα στον οποίο όλοι ζούμε, είτε είναι ένα απλό οικοδόμημα, είτε και ακόμα όλος ο πλανήτης στον οποίο όλοι συνυπάρχουμε... Χμμ ποιοι όλοι όμως; Υπάρχει σωρεία λαογραφιας, μυθολογίας, παραδόσεων, μαρτυριών για περίεργες θεάσεις, αλλά και την επίσημη και καταγεγραμμένη ιστορία κάθε τόπου, όπου για κάποιον λόγο, με έναν ομιχλώδη περίεργο Καφκικό μηχανισμό και τρόπο όλα αυτά συνυφαίνουν ένα πέπλο μυστηρίου ως προς το τί συμβαίνει σε κάποιο χώρο, έως , και σε γενικότερα ερωτήματα ύπαρξης μεταθανάτιας ζωής και πνευματικού κόσμου.Οι θρησκείες, κάθε μια με την δική της προσέγγιση δίνει τις απαντήσεις της σε πολλά ερωτήματα περί πνευματικού κόσμου ή αν προτιμάτε καλύτερα περί υπάρξεως ενός εναλλακτικού κόσμου οπού η ύλη δεν έχει το ίδιο βάρος όπως στον κόσμο που εμείς αντιλαμβανόμαστε. Η επιστήμη όμως; Ποιά η θέση της επιστήμης ; Είναι γεγονός ότι δεν υπάρχει επίσημη επιστημονική απόδειξη; Κάπου εκεί λοιπόν αρχίζει η έρευνα, με εξοπλισμό επιστημονικό, και με βάση πάντα θεωρίες που υπάρχουν από διάφορες πηγές είτε επιστημονικές, είτε καθαρά λαογραφικές , βγαίνεις στο πεδίο έρευνας και ψάχνεις. Ως αντικειμενικός ερευνητής δεν έχεις την πολυτέλεια να επιλέγεις τις πηγές, είσαι υποχρεώμενος να της ελέγχεις όλες. Έτσι λοιπόν μέσα στο σκοτάδι περιμένεις 10 ώρες για ένα βίντεο 5 δευτερολέπτων η μιας φωτογραφίας η οποία δείχνει κάτι, το οποίο η συμβατική επιστήμη δεν μπορεί να το αποδείξει ή απλά, οι εξηγήσεις που δίνει είναι τόσο αστείες κάποιες φορές που αναλογίζεται κανείς εάν είναι εκ του πονηρού. Μία από τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν σήμερα οι φυσικοί επιστήμονες στην αναζήτησή τους για μια ενοποιημένη θεωρία των πάντων είναι η φαινομενική αντίφαση μεταξύ της κβαντομηχανικής και της σχετικότητας. Η κβαντομηχανική περιγράφει τη συμπεριφορά του υποατομικού κόσμου, με ένα εντελώς διαφορετικό σύνολο κανόνων από εκείνη της σχετικότητας, η οποία περιγράφει το υπερατομικό μακρο-σύμπαν. Αυτή η διχοτομία των θεωρητικών συστημάτων, είναι και η απόδειξη ότι η επιστήμη έχει ακόμη πολύ δρόμο για να βρει ένα και μόνο κοσμολογικό μοντέλο που μπορεί να φιλοξενήσει όλα τη παρατηρήσιμη πραγματικότητα. Το μικρο-σύμπαν της κβαντικής σε σύγκριση με το μακρο-σύμπαν είναι παράξενο. Σωματίδια πετάγονται μέσα και έξω από την ύπαρξη τους, αψηφώντας τους νόμους της διατήρησης (δεν μπορεί ούτε να δημιουργηθεί ούτε να καταστραφεί η ύλη). Διαφορετικά σωματίδια μπορούν να είναι στην ίδια θέση κατά την ίδια στιγμή, ή μπορεί να είναι ακόμη δυνατό σε κάθε θέση κατά τον ίδιο χρόνο. Μία από τις πιο σημαντικές πτυχές της κβαντικής πραγματικότητας είναι ότι τίποτα δεν μπορεί να προβλεφθεί με βεβαιότητα. Το τυχαίο που παρατηρείται στις υποατομικές εκδηλώσεις, καθώς και η αδυναμία να εκτιμηθεί τόσο η ορμή, όσο και η θέση του ενός οποιουδήποτε σωματιδίου σε μια δεδομένη χρονική στιγμή, έχει οδηγήσει στην αρχή της αβεβαιότητας της κβαντικής μηχανικής, η οποία αναφέρει ότι μόνο η πιθανότητα ενός δεδομένου συμβάντος μπορεί να προβλεφθεί. [Υπάρχουν πολλά καλά βιβλία και άρθρα στο διαδίκτυο όπου η αρχή της αβεβαιότητας μπορεί να εξηγηθεί σε μεγαλύτερο βάθος από το επιτρεπόμενο εδώ] Σε αντίθεση,το μακρο-σύμπαν της σχετικότητας, αυτό που εμείς παρατηρούμε κατά την διάρκεια της μέρας μας, είναι αρκετά προβλέψιμο. Ένας όγκος μορίων, καθένα από αυτά περιλαμβάνει δύο άτομα υδρογόνου και ένα άτομο οξυγόνου σε STP (συνθήκες κανονικής πίεσης και θερμοκρασίας) και με την επαρκή βαρύτητα για να κρατήσει αυτόν τον όγκο μαζί, θα παράγει ένα διαυγές υγρό γνωστό ως νερό οπουδήποτε στο σύμπαν συναντώνται αυτές οι προϋποθέσεις. Όλα τα αυγά που παράγονται από τα κοτόπουλα είναι αυγά από κοτόπουλο. Το 0% αυτών των αυγών θα μπορούσε να είναι αυγά από πλατύποδα. Το ψητό κατσαρόλας που βάζετε στο φούρνο δεν γίνεται μαγικά να μετατραπεί σε ένα μπλοκ γρανίτη. Η λίστα με τα πράγματα που μπορούμε να προβλέψουμε με βεβαιότητα στο μακρο-σύμπαν μας είναι σχεδόν απεριόριστη. Οι φυσικοί έχουν προσπαθήσει να λύσουν αυτό το παράδοξο εδώ και δεκαετίες. Αλλά τα τελευταία χρόνια, κάποιοι έχουν υιοθετήσει την προσέγγιση-Ίσως από απογοήτευση ή Ανυπομονησία-επίθεση της κβαντομηχανικής επάνω στο μακρο-σύμπαν με ''βία''. Με άλλα λόγια, κάποιοι έχουν απλώς δηλώσει ότι το μακρο-σύμπαν πρέπει επίσης να είναι τυχαίο και αβέβαιο, αλλά ότι απλά δεν μπορεί να το δει κανείς για κάποιο λόγο. Αυτό έχει οδηγήσει σε μια σειρά από πραγματικά περίεργες έννοιες όπως το πολυσύμπαν (παράλληλα σύμπαντα). Αλλά κανένα από αυτά τα συστήματα δεν μπόρεσε να πετύχει στο να εξηγεί σε μια καθολική εφαρμογή και έναν συνεπή τρόπο τη χονδρική προβλεψιμότητα που παρατηρείται στον μακρόκοσμο. Αλλά για μισό λεπτό, τι γίνεται με τα παραφυσικά φαινόμενα; Η τηλεπάθεια, οι περίεργες εμφανίσεις μορφών, αιωρήσεις, τα ηχητικά ηλεκτρονικά φαινόμενα (EVP) και άλλα παρόμοια, παρουσιάζονται ακριβώς με αυτά τα τρελά χαρακτηριστικά όπως ακριβώς στα διάφορα είδη κβαντικών γεγονότων,αλλά επίσης μπορούμε και τα παρατηρούμε και στο μακρο-σύμπαν. Επιπλέον, επειδή η εμφάνισή τους είναι τυχαία και απρόβλεπτη, παρουσιάζουν την ίδια αμφίβολη ποιότητα όπως ακριβώς συμβαίνει και στο υποατομικό περιβάλλον. Θα νόμιζε κανείς ότι επειδή τα παραφυσικά φαινόμενα εμφανίζουν αυτήν την αβεβαιότητα, οι φυσικοί θα αναζητούσαν την επαλήθευση του κβαντικού φαινομένου μέσα στον κόσμο του υπερατομικού και θα επικροτούσε την πρόταση για τηςπαρατηρήσεις τους. Όχι όμως... Παρόλα αυτά, η κεντρική επιστήμη έχει απορρίψει παραδοσιακά την πραγματικότητα των παραφυσικών φαινομένων, ακριβώς λόγω της αβεβαιότητας και της απρόβλεπτης συμπεριφοράς τους.!!! Έτσι ... έχουμε επιστήμονες που επιμένουν να απορρίπτουν τα παραφυσικά αποδεικτικά, υποκριτικά, ακόμη κι αν παρουσιάζουν την ίδια κβαντική αβεβαιότητα στο μακρο-σύμπαν που οι ίδιοι ψάχνουν. Ταυτόχρονα όμως δεν έχουν πρόβλημα να αγκαλιάσουν διάφορες ευφάνταστες θεωρίες και ιδέες, επιβάλλοντας την αβεβαιότητα πάνω σε όλες τις άλλες παρατηρήσεις στο μακρο-σύμπαν που δεν εμφανίζουν καν τα χαρακτηριστικά αυτού του κβαντικού φαινομένου. Αντικειμενικά λοιπόν η επιστημονική βάση επέλεξε συνειδητά να ακολουθήσει τον δρόμο του σκοταδισμού όσον αφορά το παραφυσικό, αδιαφορώντας επιδεικτικά για τις αποδείξεις της κβαντικής συμπεριφοράς σωματιδίων. Όταν λοιπόν κάποιος επιλέγει να είναι αρνητής ,(πόσο μάλλον όταν και ο ίδιος θέλει να αποκαλείται επιστήμων), τότε μεταβάλει εαυτόν σε φανατικό σκοταδιστή διότι απαρνείται καταρχάς βασικές πλέον αρχές της επιστήμης, που έρχεται σήμερα με την απόδειξη του Κβαντικού Eναγκαλισμού να αποδείξει ότι δύο σωματίδια και σε μεγάλες αποστάσεις το ένα από το άλλο μπορούν να αλληλεπiδράσουν και το πέσουν σε παρόμοια φυσική κατάσταση. (500 χρόνια πριν ίδιοι σκοταδιστές στέλνανε κόσμο στη πυρά, όταν τολμούσαν να πουν, ότι η Γη είναι σφαιρική). Η είδηση αυτή λοιπόν είναι ... κακά νέα για τον Albert Einstein, ο οποίος απεχθανόταν αυτό το μυστηριώδες φαινόμενο, επειδήδεν μπορούσε να εξηγηθεί από τις δικές του θεωρίες για το σύμπαν. Εξίσου, όμως, είναι άσχημα νέα για τους χάκερ, διότι η μελλοντική κβαντική κρυπτογραφία θα είναι απείρως πιο δύσκολο να "χακαριστεί". Είναι όμως και πολύ άσχημα νέα για τους αρνιστές της έρευνας του παραφυσικού, εφόσον η θεωρία αφήνει πλέον ορθάνοιχτα όλα τα ενδεχόμενα, και αφήνει τους ίδιους πλέον ξεγυμνωμένους, να προσπαθούν να δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα για να καλύψουν είτε τον δόλο τους, είτε τη προφανή τους αδυναμία μέσα στο επιστημονικό γίγνεσθαι. Αλλά συνάμα δίνει τροφή για σκέψη σε όλους τους υγιείς και σωφρονες σκεπτικιστές ότι τελικά όλα είναι πιθανά σε αυτόν τον κόσμο που ζούμε. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ronald Hanson του ολλανδικού πανεπιστημίου του Delft, βρίσκοντε ήδη στη προ-δημοσίευση στην επιστημονική ιστοσελίδα arXiv,according to Nature,, ενώ εκκρεμεί η έκδοση της επίσημης δημοσίευσης με επιτροπή σε επιστημονικό περιοδικό. Για μια "ιστορική στιγμή" μίλησε ο κβαντικός φυσικός Νικολά Gkezen του Πανεπιστημίου της Γενεύης. Για «πραγματικά λαμπρό και όμορφο πείραμα" μίλησε η ηγετική κβαντική φυσικός Anton Tsailingker του Πανεπιστημίου της Βιέννης. Ο κβαντικός φυσικός Ματθαίος Laifer το Ινστιτούτο καναδική "Περιμετρική" του Οντάριο, δήλωσε ότι δεν θα εκπλαγείτε αν κατά τα επόμενα χρόνια ένας από τους ερευνητές, μαζί με άλλους ηλικιωμένους συναδέλφους, πήρε το Νόμπελ Φυσικής. Υπήρξαν και άλλα σχετικά πειράματα, αλλά το νέο πείραμα στις Κάτω Χώρες θα κλείσει τα "παραθυράκια" ''Αμφιβάλλω'' σε όσους είχαν απομείνει. Σύμφωνα με μια έκθεση, στην κβαντική μηχανική, τα αντικείμενα μπορούν να βρίσκονται ταυτόχρονα σε πολλές διαφορετικές καταστάσεις (π.χ. ένα σωματίδιο σε δύο σημεία). Μόνο όταν η ορθή μέτρηση του επιστήμονα, "εγκαθίσταται" το αντικείμενο σε μια δεδομένη κατάσταση. Επιπλέον όμως -και αυτό είναι ακόμη πιο παράδοξο, οι ιδιότητες δύο μακρινών αντικειμένων, που είναι χιλιόμετρα μακριά, "αγκαλιάζονται", με αποτέλεσμα, κατά τη μέτρηση της ιδιότητας ενός αντικειμένου,η αντίστοιχη ιδιότητα του άλλου να παίρνει την ίδια τιμή, δηλαδή αλλάζει ακριβώς στην ίδια κατάσταση όπως το πρώτο, παρά την απόσταση μεταξύ τους. Αυτή η συμπεριφορά (σαν να υπάρχει ένα «φάντασμα» στο θέμα) είχε εκνευρίσει τον Αϊνστάιν, προφανώς διότι παραβιάζει το δήθεν το ιερών άβατον του γενικού κανόνα ότι τίποτα δεν μπορεί να ταξιδέψει γρηγορότερα από το φως. Στη δεκαετία του '60, ο πρώτος Ιρλανδός φυσικός John Bell πρότεινε ένα πείραμα για να επιβεβαιώσει την κβαντική διεμπλοκή και τότε ήρθε η διάψευση για τον Αϊνστάιν οριστικά. Η πρώτη τέτοια δοκιμή έγινε το 1981 από τον Alain Aspect (πιθανότερος υποψήφιος για το μελλοντικό Νόμπελ) στο Ινστιτούτο Οπτικής στο Palese Γαλλία. Αρκετά πειράματα έχουν πραγματοποιηθεί και πολλά ακόμη θα γίνουν και κατά τα επόμενα χρόνια, και κάθε φορά δεν έμενε καμιά αμφιβολία. Αλλά η νέα δοκιμή - με τη συμμετοχή της κβαντικήs να εμπλακεί με ζεύγη ηλεκτρονίων και φωτονίων - φαίνεται να κλείνει τώρα, για το καλό όλων των προηγούμενων κενά. "Το πείραμα στο Delft είναι η οριστική απόδειξη ότι η κβαντική κρυπτογραφία μπορεί να είναι απείρως ασφαλής», δήλωσε ο Tsailingker. Ωστόσο, στην πράξη, η εφαρμογή αναμένεται να είναι αρκετά δύσκολη.και ως συμπέρασμα έχουμε, ότι τελικά γνωρίζουμε μόλις το 1% από αυτά που βλέπουμε ακούμε και νιώθουμε μέσα στο φυσικό κόσμο. Ο χρόνος στήνει το σκηνικό. Η μοίρα γράφει το σενάριο. Αλλά μόνο εμείς μπορούμε να διαλέξουμε το χαρακτήρα μας. Και αυτό επιλέξαμε να κάνουμε εμείς ως ομάδα, αλλά και ως άτομα ξεχωριστά στο The Afterdark Project. Δεν ακολουθούμε τον εύκολο δρόμο της απορριψης των πάντων ως φαντασιόπληκτους, αλλά διαλέξαμε τον δύσκολο δρόμο της σωστής και σε βάθος έρευνας, με αυταπάρνηση, τιμιότητα, να χαράξουμε τον δικό μας δρόμο στο χώρο αυτό, με γνώμονα πάντοτε τη γνώση, τη συνεργασία χωρίς αγκυλώσεις σε ιδεοληψίες ύρω από το χώρο του παραφυσικού. Άλλωστε ο Ηράκλειτος είχε πει τα εξής λόγια ... ''Ήθος ανθρώπω δαίμων''. O χαρακτήρας του ανθρώπου είναι το πεπρωμένο του !!!
Χ. Καραλιώτας PhDr. MD