Μέσα στις πτυχές του χρόνου υπάρχουν κρυμμένες όλες οι αλήθειες και τα γεγονότα της γραμμικής μας ζωής.
Ανεβαίνοντας την λ. Μεσογείων προς τη λ. Μαραθώνος μετά τον Σταυρό, συναντάμε δεξιά μας τον λόφο Χαρβάτι, ή αλλιώς λόφο Παλλήνης.
Ο πύργος με τις αναμνήσεις της έπαυλης Λεβίδη στην κορυφή του λόφου αντιστέκεται ακόμα με πείσμα, στο αδυσώπητο μένος της λήθης .
Ανηφορίζοντας τον λόφο ξεπροβάλει το φάντασμα της έπαυλης Λεβίδη, οι απόηχοι μιας οικογενειακής ιστορίας, η οποία διαδραμάτισε από το πόστο της σημαντικό ρόλο για την Ελλάδα.
Σήμερα μόνο οι ψίθυροι εκείνης της εποχής υπάρχουν ακόμα να προσπαθούν επίμονα να κρατήσουν στην ζωή την αλήθεια για την έπαυλη, τον λόφο, την ιστορία. Στοιχειώματα του παρελθόντος έτοιμα να φανερώσουν μυστικά, έρχονται αντιμέτωπα σήμερα με την ανθρώπινη αδιαφορία, την μισαλλοδοξία, το εύκολο κέρδος ακόμα και την εγκληματική παραβατικότητα, καταστάσεις που φιμώνουν τα γεγονότα και σπιλώνουν ονόματα και πρόσωπα.
Ύβρις… αυτή είναι η κατάσταση που περιγράφει σήμερα την περιοχή στο Λόφο Παλλήνης και την έπαυλη. Ύβρις απέναντι στην ιστορία, στην μνήμη ανθρώπων αλλά και στο Θείο.
H στοιχειωμένη βίλα Λεβίδη, ο θησαυρός στο λόφο. Το νέο βιβλίο της Αλίκης Valores, νύφης του Γεώργιου Λεβίδη, υιού του Δημήτριου Λεβίδη , Μέγας Αυλάρχης του Βασιλιά Παύλου και ιδιοκτήτη της έπαυλης.
Η Αλίκη μας βοήθησε να διορθώσουμε αρκετές ανακρίβειες γύρω από την ιστορία του χώρου και των γεγονότων που έλαβαν χώρα στο λόφο αλλά και την αποκατάσταση της αλήθειας όσον αφορά την σύγχρονη αστικη μυθολογία που εχει αναπτυχθεί για την έπαυλη, εμπιστευόμενη σε εμάς πληροφορίες από τον Γεώργιο Λεβίδη, υιό του Αυλάρχη καθώς έζησε για πολλά χρόνια στον λόφο από μικρό παιδί.
Κάποια μέρη έχουν συνδέσει το όνομα τους με ιστορίες παραφυσικών φαινομένων και ανατριχιαστικών αφηγήσεων που αφορούν σκοτεινές περιθωριακές δραστηριότητες. Ένα τέτοιο μέρος είναι και η έπαυλη των 70 δωματίων, η όπως αλλιώς είναι γνωστό και σαν ο πύργος Λεβίδη με τον χαρακτηριστικό πύργο στην είσοδο, ενετικής ή οθωμανικής προελεύσεως.
Λόφος Λεβίδη… καταπράσινος και πευκόφυτος στέκεται στην καρδιά της Παλλήνης, Χώρος ξεκούρασης και βόλτας στην διάρκεια της μέρας, χώρος σαγήνης …μυστηρίου και αλλόκοσμης ατμόσφαιρας όταν πέφτει η νύχτα.
Η περιοχή αγοράστηκε το 1935 και η βίλα αποπερατώθηκε το 1939 από τον διάσημο αρχιτέκτονα της εποχής Περικλή Σακελάριο, με την όμορφη καμάρα συνέδεσε τη βίλα με τον ενετικό πύργο του 18ου αιώνα που προϋπήρχε και χρησίμευε ως παρατηρητήριο
Η έπαυλη είχε πάνω από 70 δωμάτια, πολλά σημεία του σπιτιού κοσμούσαν μάρμαρα Πεντέλης, το σπίτι ήταν μοναδικής αρχιτεκτονικής αξίας. τα διαμερίσματα της οικογένειας, οι ξενώνες, η τραπεζαρία, το σαλόνι ήταν προσεγμένοι και άρτια διαμορφωμένοι χώροι
Η οικογένεια Λεβίδη ήταν παλαιά Βυζαντινή οικογένεια στρατιωτικών και πολιτικών με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη. Το 1935 εγκαθίσταται στον λόφο Παλλήνης, ο Δημήτριος Λεβίδης υιός του Νικόλαου Λεβίδη υπουργού και προέδρου της βουλής των Ελλήνων . Ο Δημήτριος Λεβίδης έως το 1946 ήταν συνταγματάρχης στον Ελληνικό στρατό, υπηρέτησε στους Βαλκανικούς πολέμους αλλά και στον ελληνοτουρκικό πόλεμο το 1919. Ήταν μέγας Αυλάρχης και τελετάρχης της Βασιλικής οικογένειας , καθώς και στρατηγός του δικαστηρίου.
Το 1923ακολούθησε στο εξωτερικό τον Βασιλέα Γεώργιο στην εξορία και μετέπειτα κατά την διάρκεια του 2ου παγκοσμιου πολέμου στο Κάιρο και στο Λονδίνο. Στο μεσοδιάστημα που βρισκόταν στην Ελλάδα αγόρασε τον λόφο από τον Αγροτικό συνεταιρισμό Μεσογείων το 1935.
Το 1948 με προσωπική επιλογή του ανωτέρω, εγκαθίσταται στο λόφο ο υπενωμοτάρχης της χωροφυλακής Θεόδωρος Κάργας ως υπεύθυνος ασφαλείας του πύργου Λεβίδη.
Ο Θεόδωρος Κάργας με δική του επιλογή διεύρυνε τον κύκλο των αρμοδιοτήτων του με την φροντίδα των κήπων και όλων των εξωτερικών εργασιών , αναδεικνυόμενος πολύ γρήγορα ως ο έμπιστος του Αυλάρχη Λεβίδη . Το Φεβρουάριο του 1964 ο Δημήτριος Λεβίδης φεύγει απ΄τή ζωή, και πολλοί γνωστοί Έλληνες της εποχής ζήτησαν να αγοράσουν το σπίτι, αλλά η σύζυγος του, Τούλα Μπότση δεν ήθελε.
Κατά τον 17ο και 19ο αιώνα πολλά μέλη αυτής της ιστορικής οικογένειας ανήλθαν σε υψηλές θέσεις του πατριαρχείου και της οθωμανικής αυτοκρατορίας και ως μέλη της φιλικής εταιρίας, παρείχαν μεγάλες υπηρεσίες στο υπόδουλο τότε Ελληνικό γένος.
Μετά τις σφαγές της Κωνσταντινούπολης το 1821, μέλη της οικογένειας κατέφυγαν στις παραδουνάβιες ηγεμονίες , στη Βλαχία, στην Μολδαβία και στη Ρωσία και διακρίθηκαν κατά την διάρκεια του αγώνα της ανεξαρτησίας, αλλά και μετά την απελευθέρωση των Ελλήνων .
Μετά την ανεξαρτησία της Ελλάδας, τα μέλη της Οικογένειας Λεβίδη διέπρεψαν στην πολιτική, ενώ πολλοί ακολούθησαν στρατιωτική και διπλωματική σταδιοδρομία .
Το 1939 ολοκληρώθηκαν οι εργασίες της έπαυλης και το ζεύγος Λεβίδη εγκαθίσταται στον λόφο και στη βίλα των 70 δωματίων.
Το αρχειακό υλικό της οικογένειας μας ξεναγεί μέσα από φωτογραφίες στις αναμνήσεις ενός σπιτιού που ήταν κομψό, ζεστό και φιλόξενο προς στον επισκέπτη,
Ο χώρος της έπαυλης ξεχειλίζει με Αναμνήσεις από εποχές τόσο μακρινές αλλά και τόσο κοντινές συνάμα.
1941, το χτικιό του πόλεμου πέρασε το κατώφλι μας, η μπότα του κατακτητή πάτησε και στην Ελλάδα, οι Γερμανοί έκαναν κατάληψη στο λόφο και στην έπαυλη ώστε να την χρησιμοποιήσουν ως αρχηγείο και ανακριτήριο. Ο Δημήτριος Λεβίδης τότε ήταν εξόριστος με τον βασιλιά στην Αίγυπτο
Το σπίτι ήταν ένα στρατηγικό σημείο, οι Γερμανοί είχαν επιτάξει ολόκληρο το μπροστινό μέρος της βίλας, διότι η πρόσβαση ήταν άμεση από τον δρόμο, ο πύργος ήταν ιδανικό παρατηρητήριο ώστε να παρακολουθούν τα πάντα από ψηλά στην ευρύτερη περιοχή, συνάμα ο λόφος προσέφερε και μία φυσική οχύρωση του στρατηγείου. Στα πίσω δωμάτια του σπιτιού που έβλεπαν στον κήπο και την πισίνα έμενε υπό κατοίκων περιορισμό, ο Γεώργιος Λεβίδης με τη μητέρα του και τη σύζυγο του Κωνσταντίνου Τσαλδάρη.
Στις 21 Ιουλίου 1944 ένα γερμανικό στρατιωτικό όχημα χτυπήθηκε από αντάρτες του ΕΛΑΣ , κοντά στο Πικέρμι, όπου είχαν στήσει ενέδρα. Στο αυτοκίνητο επέβαιναν εκτός από τον οδηγό, ο Γερμανός φρούραρχος της Εύβοιας και ο συμπατριώτης του Λιμενάρχης Ραφήνας. Οι δύο επιβάτες αξιωματικοί και ο οδηγός του αυτοκινήτου σκοτώθηκαν επιτόπου από τα πυρά της ενέδρας.
Το ίδιο βράδυ, ως αντίποινα σε επιχείρηση του ΕΛΑΣ λίγες μέρες πριν η οποία είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο 3 γερμανών , ενός αξιωματικού και 2 οπλιτών .
Το επόμενο βράδυ οι Γερμανοί έφεραν στο Λόφο πάνω από 150 περίπου ανθρώπουςς από μπλόκα στο Χαϊδάρι και άλλα μέρη της Αθήνας. Δύο μερόνυχτα οι κάτοικοι άκουγαν τις κραυγές των ελλήνων αιχμαλώτων. Τα κλαδιά αυτών των πεύκων άντεξαν το βάρος 54 άψυχων κορμιών ελλήνων της αντίστασης που είχαν συλληφθεί απτούς γερμανούς και εκτελέστηκαν δια απαγχονισμού .οι υπόλοιποι βασανιστήκαν φρικτά, όσοι επέζησαν εκτελέστηκαν στους πρόποδες του Λόφου και επί της Λεωφόρου Μαραθώνος. Το επόμενο πρωί οι κάτοικοι αντίκρισαν ενα φρικτό θέαμα, υπήρχαν παντού στο δρόμο αίματα και σκορπισμένα ρούχα , παπούτσια, καπέλα κλπ.
H σύζυγος του Δ. Λεβίδη Τούλα Μπότση ήταν μία από της ομορφότερες γυναίκες της εποχής. Η ίδια ήταν εκδότρια της εφημερίδας Ακρόπολης και αργότερα το 1952 ιδρύει με τους αδελφούς της Νάσο και Σάκη Μπότση την εφημερίδα Απογευματινή. Ως εκδότρια, παρευρισκόταν στα μεγαλύτερα κοσμικά γεγονότα της εποχής.
Τις περιόδους που απουσίαζε ο γιός της Γιώργος Λεβίδης από την έπαυλη, ενοικίαζε τον λόφο σε ξένες και ελληνικές παραγωγές ταινιών, λόγω των πολλών επαφών της αλλά και ως παρηγοριά στην μοναξιά της .
Το 1989 η Τούλα Μπότση πεθαίνει , και ο γιός της Γιώργος Λεβίδης αποφασίζει να το πουλήσει μιας και ο ίδιος δεν ήθελε να έχει σχέση με το σπίτι λόγω των περίεργων γεγονότων που συνέβαιναν κατά καιρούς στο σπίτι. Το 1991 η έκταση του λόφου με την έπαυλη πουλήθηκε σε έλληνες επιχειρηματίες.
Την παραμονή πριν πέσουν οι υπογραφές μεταβίβασης της ιδιοκτησίας της έπαυλης ξέσπασε φωτιά με αποτέλεσμα να υποστεί σοβαρές ζημιές το σπίτι και να καταρρεύσει μέρος της οροφής.
Έκτοτε η επονομαζόμενη βίλα Λεβίδη αφέθηκε στην εγκατάλειψη και στο έλεος του κάθε πλιατσικολόγου , με αποτέλεσμα την σημερινή της εικόνα.
Ο Γιώργος Λεβίδης, υιός του Αυλάρχη Δημήτριου Λεβίδη, συνομήλικος του Τέως Βασιλιάς Κωνσταντίνου, ακλούθησε καριέρα διπλωμάτη και έζησε εκτός Ελλάδας για πολλά χρόνια.