γράφει ο Χ. Μανούσης
Μία από τις προσωπικότητες που άσκησε σημαντική επιρροή κατά την διάρκεια των αιώνων ήταν ο Ιησούς. Είτε πιστεύετε είτε όχι για το αν είναι Υιός του Θεού, δεν μπορείτε να αρνηθείτε πως η ιστορία μας διαμορφώθηκε κυρίως από ανθρώπους που επηρεάστηκαν από την θρησκεία του. Η πίστη αυτή δημιουργήθηκε και αυξήθηκε μέσω των διδαχών του και των θαυμάτων που αποδίδουν σε αυτόν. Οι ιστορικοί για πολλά χρόνια αδυνατούν να καταλάβουν γιατί ποτέ ο Ιησούς δεν άφησε κάτι γραπτό…ή μήπως άφησε;
Υποθέσεις ερευνητών – Ιστορικά γεγονότα
Το 2013, ο Michael Paulkovich υποστήριξε πως η έλλειψη γραπτών κειμένων από τον Ιησού αποδεικνύουν πως δεν υπήρξε ποτέ ενώ οι Candida Moss και JoelBadenπιστεύουν πως δεν χρειάζεται να περιμένουμε να βρούμε γραπτά του Ιησού γιατί δεν ήξερε να γράφει ή να διαβάζει. Σύμφωνα με τον William V. Harris μόλις το 5% του πληθυσμού, την εποχή που έζησε ο Ιησούς, ήταν εγγράμματοι. Γνωρίζουμε πως ο Ιησούς ήξερε Αραμαϊκά, μιας και ήταν η βασική γλώσσα των Εβραίων των πρώτο αιώνα και πολλές λέξεις διατηρήθηκαν στην Καινή Διαθήκη, ειδικά στα Ευαγγέλια κατά Μάρκου και Ματθαίου. όπως γνωρίζουμε αρχικά ή Καινή Διαθήκη γράφτηκε στα Ελληνικά μιας και θεωρούνταν «Ελιτιστική» γλώσσα. Οι ερευνητές Chris Keith και Bart Ehrman θεωρούν πως εφόσον μεγάλωσε ως μαραγκός στην Ιουδαία, είναι αδύνατο να γνώριζε Ελληνικά, οπότε αποκλείεται να συνεισέφερε στην συγγραφή της Βίβλου.
Ο Λεωνίδας Φιλιππίδης(1898 - 1973) ήταν Έλληνας θρησκειολόγος και πανεπιστημιακός. Διετέλεσε πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών μας λέει ότι :
«Ο Πιλάτος εγνώριζε την ελληνικήν, ήτις ήτο τότε η κρατούσα εν τη οικουμένη γλώσσα, της λατινικής περιοριζόμενης μόνον εν τω στρατώ, αλλ’ η μετά των αραμαϊστί λαλούντων Εβραίων χρησιμοποίησις υπ’ αυτού της ελληνικής είναι απίθανον μόνον κατά τον εν τω εσωτερικώ του Πραιτωρίου διάλογον του Πιλάτου μετά του Ιησού, όστις εν τη παγγνωσία αυτού εγνώριζε και ηδύνατο λαλείν πάσαν γλώσσαν και την ελληνικήν άρα, δεν αποκλείεται η χρησιμοποίησις της ελληνικής ή της λατινικής υπ’ αμφοτέρων.»
Θα ήταν λοιπόν πολύ αφελές να πιστέψη κανείς έστω και προς στιγμήν ότι ο περήφανος αυτός Ρωμαίος κυβερνήτης, ο άνθρωπος της κραταιάς Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, θα μιλούσε μαζί με το Χριστό και τους Εβραίους γλώσσα αραμαϊκή ή εβραϊκή τη στιγμή που, όπως είναι γνωστό, ήξερε μόνο λατινικά και ελληνικά.
Τώρα, ίσως κάποιοι ρωτήσουν, γιατί δεν τους μίλαγε λατινικά; Μα γιατί είναι ιστορικώς εξακριβωμένο ότι η λατινική γλώσσα ποτέ δεν μιλήθηκε από το λαό της Ανατολής. Άλλωστε, όλοι στην Ιερουσαλήμ γνώριζαν να μιλούν μόνο την ελληνική γλώσσα.
Υπάρχει ωστόσο η πιθανότητα ένα έγγραφο να προέρχεται από τον Ιησού, ένα γράμμα προς έναν Άραβα βασιλιά της Μεσοποταμίας, τον Agbarτον Πέμπτο. Ήταν από τους πρώτους βασιλιάδες που ασπάστηκε τον Χριστιανισμό και θέλοντας να έστειλε ένα γράμμα στον Ιησού λέγοντας:
«Χαιρετώ τον Ιησού, τον καλό θεραπευτή που εμφανίστηκε στη χώρα της Ιερουσαλήμ. Έμαθα για σένα και για τις ικανότητες ίασης που διαθέτεις, χωρίς τη χρήση φαρμάκων, να κάνεις τους τυφλούς να βλέπουν και τους κουτσούς να περπατάνε και να ανασταίνεις νεκρούς. Έτσι κατέληξα στο συμπέρασμα πως εσύ, που πράττεις αυτά, όντως είσαι ο Υιός του Θεού.»
Η απάντηση του Ιησού σε αυτό ήταν:
«Ευλογημένοι όσοι πίστεψαν χωρίς να με δουν. Για ότι έχει γραφτεί για μένα, όσοι με είδαν δεν θα με πιστέψουν και όσοι δεν με είδαν θα με πιστέψουν και θα σωθούν. Θα στείλω έναν από τους μαθητές μου για να δώσει ζωή σε εσένα και τους δικούς σου.»
Ήταν αυτά τα λόγια του Ιησού; Ο Επίσκοπος Ευσέβιος, τον τέταρτο αιώνα, ισχυρίζεται πως είδε μόνο ένα αντίγραφο. Πίστευε πως ήταν αυθεντικό και πως τα λόγια τα υπαγόρευε σε κάποιον άλλο. Παρόλο που ήταν σίγουρος για την αυθεντικότητα, η εκκλησιά δεν ενστερνιζόταν την άποψή του. Στην Βίβλο υπάρχουν μαρτυρίες πως ο Ιησούς γνώριζε γραφή, όπως στο κατά Λουκά, αναφέρεται πως ο Ιησούς διάβαζε Εβραϊκά Ιερά Κείμενα, στου κατά Ιωάννη αναφέρει πως γνώριζε γραφή.
Επίλογος
Αν όντως ο Ιησούς γνώριζε να γράφει, γιατί δεν μας άφησε κάτι δικό του; Πιθανόν, να θεώρησε πως δεν υπήρχε λόγος να το κάνει. Ίσως ανήκει στο ποσοστό των 5% εκείνων που γνώριζαν γραφή και ανάγνωση αλλά προτιμούσε να διδάσκει στο 95% που δεν γνώριζε. Οι ακόλουθοί του ήταν αγρότες, φτωχοί και με προβλήματα υγείας. Στηριζόμενοι στα γραπτά των μαθητών του μπορούμε να πούμε πως ήξερε και γραφή και ανάγνωση αλλά μόνο να εικάσουμε για το αν άφησε κάτι γραπτό. Εξάλλου,το μήνυμα του Ιησού είχε τόση δύναμη ώστε να ακουστεί στα πέρατα της Γης χωρίς την ανάγκη να το γράψει. Με το αναποδογύρισμα των τραπεζιών στο ναό, τη θεραπεία των ασθενών και το θάνατό του στον σταυρό, ο Ιησούς κατάφερε να πει εξίσου πολλά όπως και με τα λόγια. Το κοινό του δεν είχε ανάγκη τα γραπτά του για να πιστέψει σε αυτόν και το πάθος του για εκείνον ήταν και παραμένει αρκετό!