γράφει ο Χ. Μανούσης
Εισαγωγή
Κάποτε η ζωή ήταν εύκολη. Δεν χρειαζόμασταν πολλά για να ζήσουμε και ξέραμε πως περιστοιχιζόμασταν από ανθρώπους που θα είναι δίπλα μας ότι και να συνέβαινε. Δυστυχώς κάποια πράγματα δεν κρατάνε για πάντα και οι αλλαγές επηρεάζουν εμάς, την καθημερινότητά μας και τις σχέσεις με τους συνανθρώπους μας. Η μηχανοποίηση της κοινωνίας έχει μπει στη ζωή μας για τα καλά και είναι μία θεωρία η οποία στις μέρες μας γίνεται πράξη. Στο παρόν κείμενο επέλεξα να προσεγγίσω πτυχές της κοινωνίας μας χωρίς τον έντονο συνωμοσιολογικό χαρακτήρα όπου θα αναλύει πως επηρεάζονται οι διαπροσωπικές σχέσεις σε μια μηχανική κοινωνία και πως η γενιά μας (Millenials) αδυνατεί να ανταποκριθεί στις επιταγές της πραγματικότητας μιας και η χειραγώγηση συνειδήσεων κάνει καλά τη δουλειά της.
Κατάρρευση ανθρώπινων/διαπροσωπικών σχέσεων σε μία μηχανική κοινωνία
Σε μία μηχανική κοινωνία οι ανθρώπινες σχέσεις είναι εύθραυστες. Άντρες, γυναίκες και γενικότερα οι άνθρωποι ως σύνολο δεν πρέπει να είναι ενωμένοι. Ο προγραμματισμός πρέπει (την σύγχρονη εποχή) να γίνεται μέσω των ειδήσεων και των τηλεοπτικών σειρών.
Κάθε κίνημα που αποζητά την δικαιοσύνη και την ευημερία του κόσμου ή το καλό του πλανήτη, πρέπει να καταπνιγεί. Αντιθέτως, πρέπει κινήματα που προωθούν το (απολύτως) τίποτα να αναδειχθούν. Τι μπορούν άραγε να προσφέρουν σε μια κοινωνία για το καλό της κινήματα όπως των SJW (SocialJusticeWarriors), BlackLiveMatters ή ακόμα και το λεγόμενο «GayPride». Σε μια μηχανική κοινωνία τέτοιου είδους κινήματα το μόνο που θα μπορούσαν να πετύχουν είναι μόνο ο αυτοσκοπός τους, δηλαδή η επιβολή του σκοπού τους. Αλήθεια, το πετυχαίνουν; Όσο υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που δεν έχουν μετατραπεί σε οργανικούς και άβουλους υπηρέτες του συστήματος, υπάρχει ελπίδα.
Αυτή η ελπίδα, έστω και μικρή, είναι ικανή να αποκρούσει τέτοιου είδους μισανθρωπικά κινήματα και την προώθηση των πέρα από κάθε φαντασία απαιτήσεων τους. Μπορεί να επικρατούν στο εξωτερικό, δεν παύει όμως η παράλογη ιδεολογία τους να επηρεάζει τα αντίστοιχα Ελληνικά κινήματα που μέσω των ΜΚΟ επιδιώκουν να καταπνίξουν το Ελληνικό πνεύμα (ή έστω ότι έχει απομείνει).
Επειδή ποτέ δεν είναι αρκετή η διάλυση των κινημάτων, έπρεπε να πάρουν ακόμα πιο δραστικά μέτρα όπως την κατάρρευση του θεσμού του γάμου. Με την δημιουργία του κινήματος του Φεμινισμού, στηριζόμενο σε γυναίκες που είχαν απογοητευτεί από τον γάμο τους ή από τυχόν αποτυχημένες σχέσεις, κατάφεραν έως ένα σημείο «να δηλητηριάσουν» το μυαλό τους με ανόητες «ιδέες» περί απελευθέρωσης (από τι;;;), για το δικαίωμα στην εργασία (και παραμέληση των παιδιών) και πως οι άντρες είναι ανίκανοι να λύσουν σημαντικά ζητήματα (πχ παγκόσμια ειρήνη) ενώ μια «Μητριαρχική κοινωνία» θα μπορούσε να τα επιλύσει χωρίς μακροχρόνιες και άσκοπες διαπραγματεύσεις. Μόλις τον 20 αιώνα άρχισαν σιγά σιγά να ξυπνάνε και να ταυτόχρονα τις έκανε να συνειδητοποιήσουν τις κούφιες επιδιώξεις που πίστευαν πως θα τις κάνουν να νιώσουν σημαντικές.
Από την μεριά των ανδρών, στις μέρες μας, έχει επικρατήσει το κίνημα MGTOW (MenGoTheirOwnWay) το οποίο προτρέπει τους άντρες να παραμείνουν εργένηδες και πως η δημιουργία σχέσης με σκοπό τον γάμο το μόνο αποτέλεσμα που φέρνει είναι η ψυχολογική φθορά και η απώλεια χρημάτων. Την ιδεολογία τους, την παρομοιάζουν με την αντίστοιχη σκηνή της ταινίας Matrix, με το μπλε και κόκκινο χάπι. Μπλε για αυτούς που τρέχουν πίσω τους δίνοντάς τους αξία και κόκκινο για τους συνειδητοποιημένους που μένουν μακριά από αυτές και τον θεσμό του γάμου (γνωστοί και ως «Redpillers»).Ως «συνειδητοποιημένοι» οι Redpillers επιλέγουν τον εργένικο τρόπο ζωής από το να είναι με κάποια η οποία θα εκμεταλλευτεί την επιθυμία τους να αναπαραχθούν ή θα χρησιμοποιήσουν τα δικαστήρια για διαζύγιο και να πάρουν κομμάτι της περιουσίας τους. Πιστεύουν πως οι γυναίκες προτιμούν ένα αρσενικό-πάροχο (χορηγό)ο οποίος αγνοεί τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν οι γυναίκες,οπότε και αυτές τον χειρίζονται όπως επιθυμούν.
Οπότε αυτό που έχουμε είναι άντρες μόνοι (που δεν ψάχνονται) στη μία μεριά, στην άλλη γυναίκες με ισχυρό εγωισμό και ανεκπλήρωτα θέλω που δυστυχώς κάποιοι (Αγαθοί; Πάροχοι; Κορόϊδα;) τα προσφέρουν απλόχερα και στη μέση ένα κίνημα ανθρώπων που αυτοπροσδιορίζονται είτε ως ουδέτεροι είτε ως ομοφυλόφιλοι και απαιτούν το δικαίωμα στην υιοθεσία παιδιών!!! Βέβαια για εκείνους είναι ψιλά γράμματα πως η φύση έχει προνοήσει πως απαιτείται η ένωση άντρα και γυναίκας…
Συνοψίζοντας, η πραγματικότητα απαιτεί άντρες και γυναίκες να είναι χωρισμένοι (ή απομακροι) και όσα κινήματα εναντιώνονται σε αυτή να καταστέλλονται μα προπαντός αν δηλώσεις πως είσαι κάτι διαφορετικό, μόνο τότε θα σου δοθούν ευκαιρίες…
Millenials – Μία ευνοημένη και ταυτόχρονα αδύναμη γενιά
Απλά υπάρχουμε χωρίς να είμαστε ικανοί (οι περισσότεροι) να προσφέρουμε κάτι ουσιαστικό στην κοινωνία για τη βελτίωσή της (ακόμα και μία «ιδέα» θα μπορούσε να ανάψει την σπίθα για περισσότερα). Σταδιακά μας αφαίρεσαν τηνστοιχειώδη λογική να σκεφτούμε πως πρέπει να είμαστε ευγενικοί απέναντι στους άλλους και αντ’ αυτού να έχουμε σε εκτίμηση τοξικούς και ποταπούς ανθρώπους που υπό άλλες συνθήκες θα άξιζαν την περιφρόνησή μας.
Επιλέγουμε στην καθημερινότητά μας να είμαστε ανάγωγοι και όταν ερχόμαστε σε αντιπαράθεση να «καπελώνουμε» τον άλλο για να καλύψουμε την αδυναμία των επιχειρημάτων μας. Θαυμάζουμε (ή καλύτερα ειδωλοποιούμε) καλλιτέχνες και απαξιώνουμε ανθρώπους (πχ Tesla) που συνέφεραν περισσότερα από όσα εκείνοι οι καλλιτέχνες θα προσφέρουν. Είμαστε τεμπέληδες, τα θέλουμε όλα στο χέρι, απαιτούμε να είμαστε καλοπληρωμένοι στην εργασία μας και τα παιδιά μας να έχουν δωρεάν παιδία αλλά δεν είμαστε οι ίδιοι διατεθειμένοι να τα αποκτήσουμε.
Περνάμε τον περισσότερο καιρό μας στα SocialMedia ελπίζοντας να γίνουμε αποδεκτοί από τους εικονικούς μας φίλους και αδιαφορούμε για τις ουσιαστικές και πραγματικές διαπροσωπικές μας σχέσεις. Το να έχουμε σχέση και να το εμφανίζουμε στο Facebook το θεωρούμε σημαντικότερο από το να αναρωτηθούμε αν τα θεμέλια της σχέσης αυτής είναι γερά. Το να παλεύουμε για τα ιδανικά μας σημαίνει να ποστάρουμε και να κοινοποιούμε την γνώμη μας δημόσια αντί να βγούμε στο δρόμο και να παλέψουμε για εκείνα και θεωρούμε πως το πλήθος των φίλων ή ακολούθων αντικατοπτρίζει πόσο δυναμική προσωπικότητα έχουμε (τρομάρα σας….). Δεν σεβόμαστε τους μεγαλύτερους, δεν σεβόμαστε την χώρα μας ούτε τους δημόσιους χώρους γεμίζοντας σκουπίδια και ακαλαίσθητα graffiti, προτιμούμε να κάνουμε την σημαία κουρέλι και να αδιαφορήσουμε για τα «πιστεύω» και τα «θέλω» των άλλων προκειμένου να επιβάλλουμε τα δικά μας «θέλω» και τον δικό μας ιδιότυπο «ανθρωπισμό» αποκαλώντας τους άλλους «φασίστες» επειδή δεν μας συμμερίζονται…
Παρόλο που μιλάω για παγκόσμια κλίμακα, πρέπει να παραδεχτούμε πως ως χώρα, είμαστε διχασμένοι και αυτό οφείλεται αποκλειστικά στη δική μας γενιά (ναι, ξέρω, υπήρξαν άνθρωποι πριν από μας, αλλά λυπάμαι που σας το χαλάω εφόσον κλείσαμε τα 18 και έχουμε δικαίωμα ψήφου είμαστε πλέον εξίσου υπεύθυνοι με τους προηγούμενους για τις αποφάσεις που λαμβάνουμε και καθορίζουν το μέλλον μας).
Πράγματα που κάποτε τα θεωρούσαμε ντροπή, πλέον είναι γιορτή (Gaypride).Τίποτα δεν έχει αξία για την γενιά μας γιατί δεν έχουμε μάθει να παλεύουμε για αυτά αλλά να τα παίρνουμε εκμεταλλευόμενοι τους άλλους. Μας δόθηκαν ευκαιρίες να πετύχουμε σε όλους τους τομείς και σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας (περισσότερες από τους γονείς μας) και αποτύχαμε να τις εκμεταλλευτούμε πόσο μάλλον να εκτιμήσουμε αυτές τις λίγες που έχουμε…Στον εργασιακό τομέα, απαιτούμε να έχουμε μία δουλειά που να μας δίνει κίνητρο για απόδοση, χωρίς όμως να είμαστε ικανοί να αποδώσουμε και απαιτούμε να μας φέρονται με σεβασμό όταν οι ίδιοι δεν σεβόμαστε τον ίδιο μας τον εαυτό.
Επιχείρηση «Μαζική αποβλάκωση»
Παρατηρούμε πως η κοινωνία μας απαρτίζεται από περισσότερους ανθρώπους με λιγότερο IQ σε σχέση με ανθρώπους που έχουν υψηλότερο από τον μέσο όρο. Θα μπορούσαμε να πούμε πως έχουμε μία «σταδιακά αποβλακωμένη» κοινωνία όπου ο καλύτερος είναι ο μέτριος, ποτέ άριστος. Είναι η χαρά των κυβερνήσεων μιας και όσοι έχουν χαμηλότερο IQ μπορούν να χάψουν χωρίς δεύτερη σκέψη ότι τους πλασάρουν. Η σταδιακή αλλαγή της ύλης των σχολικών βιβλίων δεν είναι τυχαία και σκοπός είναι, εκτός από την αλλαγή της Ιστορίας, μία απλούστερη γενική γνώση όχι όμως ειδική. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μία κυβερνητική (παγκόσμια) προπαγάνδα προκειμένου να ελέγξουν ευκολότερα τις μάζες.
Σχεδόν το 35% του πληθυσμού μας δεν είναι ικανό να υπηρετήσει στο στρατό λόγω παχυσαρκίας ή διαφόρων ψυχικών νοσημάτων, χωρίς την στοιχειώδη εκπαίδευση (εκείνη που θα αποτελέσει βασικό εφόδιο στη ζωή τους), που παρόλο που πηγαίνουν σχολείο δεν γνωρίζουν τα βασικά και τους περνάνε με τη βάση απλά για να τους αδειάσουν την γωνιά. Δεν είμαστε ικανοί να φροντίσουμε τον εαυτό μας, τις οικογένειές μας πόσο μάλλον να πάμε σε μάχη όταν έρθει η στιγμή. Έχουν μάθει να είναι με το κινητό στο χέρι και να χαζεύουν την οθόνη. Πιθανόν αν το πάρετε από τα χέρια τους, θα θεωρήσουν πως έχουν ξοφλήσει. Μόνο μέσω της τεχνολογίας πιστεύουν πως είναι καλύτερη η ζωή. Πάρτε τα κινητά τους και παρατήστε τους μόνους στο δάσος, δεν θα ξέρουν πώς να γυρίσουν πίσω (πόσο μάλλον να επιβιώσουν). Δεν έχουν μάθει να ζουν έξω από το σύστημα!
Είμαστε μονίμως μπροστά σε μία οθόνη. Αυτή η οθόνη μπορεί να είναι της τηλεόρασης, του σινεμά, του κινητού και είμαστε εθισμένοι σε αυτή. Η γενιά μας δεν ξέρει πώς να ψάξει για πληροφορίες, θέλουν να ψάξουν κάτι, τι χρησιμοποιούν; To GOOGLE! Μόνο αυτό πιστεύουν πως θα τους δώσει όλες τις απαντήσεις. Είναι όμως αληθινές; Πως μπορούν να βεβαιωθούν για αυτό; Έχουν τις κατάλληλες ικανότητες για να φιλτράρουν τις απαντήσεις; Πλέον η Wikipedia είναι η βίβλος της γνώσης και οι Bloggers (όσοι απέμειναν) οι προφήτες καλών ή άσχημων μαντάτων.
תגובות