Το οστεοφυλάκιο (Sedlec) Σέντλετς οστεοφυλάκιο (Τσεχία: Kostnice ν Sedlci) είναι ένα μικρό Ρωμαιοκαθολικό εκκλησάκι, που βρίσκεται κάτω από το Κοιμητήριο της Εκκλησίαs των Αγίων Πάντων (Hřbitovní kostel Všech Svatých) στο Sedlec, σε ένα προάστιο του Kutná Hora της Τσεχίας. Το οστεοφυλάκιο εκτιμάται ότι περιέχει τους σκελετούς μεταξύ 40.000 και 70.000 ατόμων, τα οστά των οποίων σε πολλές περιπτώσεις έχουν καλλιτεχνικά τοποθετηθεί ώστε να σχηματίζουν την εσωτερικη διακόσμηση και επίπλωση για το παρεκκλήσι.
Τέσσερα τεράστια, σε σχήμα καμπάνας, αναχώματα καταλαμβάνουν τις γωνίες του παρεκκλησίου. Ένας τεράστιος πολυέλαιος από οστά,ο όποιος περιέχει τουλάχιστον ένα από κάθε οστό που υπάρχει στο ανθρώπινο σώμα, κρέμεται από το κέντρο του ναού με γιρλάντες από κρανία να σκεπάζουν το χώρο του οστεοφυλακίου. Άλλα έργα περιλαμβάνουν προβλήτες και αρτοφόρια όπου πλαισιώνουν το βωμό, ένα οικόσημο, του Οίκου του Schwarzenberg, και η υπογραφή του επίσης αποτυπώνονται στα οστά, στον τοίχο δίπλα στην είσοδο.
Το 1278, ο Henry, ο ηγούμενος της Μονής κιστερκιανών στο Sedlec, εστάλη στους Αγίους Τόπους από το βασιλιά Otakar II της Βοημίας. Επέστρεψε μαζί του με μια μικρή ποσότητα γης που είχε πάρει από τον Γολγοθά και της πασπάλισε πάνω από το νεκροταφείο. Ο λόγος αυτή της ευσεβούς πράξης, σύντομα θα εξαπλωθεί, και το νεκροταφείο στο Sedlec έγινε ένα επιθυμητός τόπος ταφής σε όλη την Κεντρική Ευρώπη.
Στα μέσα του 14ου αιώνα, μετά τους πολέμους με τους Xουσίτες και κατά τη διάρκεια του Μαύρου Θανάτου, πολλές χιλιάδες θάφτηκαν στο νεκροταφείο, έτσι θα έπρεπε να είναι το νεκροταφείο πολύ διευρυμένο. Η κατάρα της Βίβλου του Σατανά (Codex Gigas) πίστευαν πως ήταν η αιτία των συνεχών καταστροφών, με τους Χουσίτες και τη πανώλη, που έπληξαν την πόλη και γέμισε το νεκροταφείο της πόλης, σύμφωνα πάντα με την λαογραφία.
Γύρω στο 1400, μια γοτθική εκκλησία χτίστηκε στο κέντρο του νεκροταφείου με ένα θολωτό ανώτερο επίπεδο και στο χαμηλότερo επίπεδο χτίστηκε ένα παρεκκλήσι για να χρησιμοποιηθεί ως οστεοφυλάκιο για τους μαζικούς τάφους που ανακαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια της κατασκευής του, για να δημιουργηθεί χώρος για νέες ταφές.
Μετά το 1511, το έργο της εκταφής των σκελετών και το στοίβαγμα των οστών τους στο παρεκκλήσι δόθηκε στον μισό-τυφλo μοναχό του τάγματος.
Το 1870, ο František Rint, ένας ξυλογλύπτης, είχε προσληφθεί από την οικογένεια Schwarzenberg να θέσει τις σωρούς των οστών σε τάξη, δίδοντας ένα μακάβριο αποτέλεσμα.